الان مساله برام جالب شد

بخوابید وقت بیدار شدنه

از همین اولش معلومه که یه عده اصلاً این مقاله رو نمی‌خونن، همون‌طور که قبلی‌ها رو هم نخوندن. چرا؟ چون مگه توش اسم دبیان یا فدورا اومده؟ مگه فرصتی برای کل‌کل با آرچ‌بازا توش هست؟ مگه بحث جنگ بین کی‌دی‌ای و گنوم مطرحه؟ نه، پس ولش کن، مگه مهمه؟ ولی خب، مهم نیست، برای اونایی که هنوز یه ذره انصاف تو وجودشونه می‌نویسم، اونایی که شاید بفهمن یه مشت آدم چهار سال از زندگیشون رو پای یه پروژه گذاشتن و انتظار ندارن برای هر قدمی که برمی‌دارن، تو سرشون بزنید.

مثل هر سال، یه دروغ ۱۳ زدیم. یه شوخی، یه جمله ساده: “پارچ بر پایه دبیان، با میزکار گنوم.” فکر کردیم چهار نفر می‌خندن و رد می‌شه. ولی یهو دیدیم ده دقیقه نشد که پست ترکید. نه فقط ری‌اکشن گرفتن، بلکه بازارسال، کامنت، حمایت مالی! چرا؟ یه توزیع واقعی چهار سال کار کرده، صداش در نیومده، ولی یه دروغ ۱۳ مردم رو از جا بلند کرد؟

یهو کامنتا شروع شد: “بالاخره یه توزیع درست‌حسابی!”، “چرا از اول دبیان نبود؟”، “لینکش کجاست؟”، “آرچ فقط اذیت می‌کنه، این عالیه!” و البته غرهای ابدی: “چرا دبیان؟ چرا فدورا نه؟”، “چرا گنوم؟ چرا کی‌دی‌ای نه؟”، “اصلاً چرا چیزی جدید؟ همون اوبونتو کافیه!” عجبا! یه پروژه واقعی بسازی، به هیچ‌جا نمی‌رسه، ولی یه شوخی بنویسی، یه لشکر آدم می‌ریزه سرت! حقیقت تلخ: پارچ رو نمی‌خواید، دنبال حاشیه‌اید

ما شب و روز روی پارچ کار کردیم، ولی کسی محل نذاشت. چرا؟ چون هیجان نداره؟ چون نمی‌تونید باهاش تو گروه‌های تلگرام و ردیت دعوا کنید؟ چون اسم دبیان توش نیست که بیاید بگید “این بهترین چیزیه که ساخته شده”؟ واقعیت اینه: شما پروژه متن‌باز ایرانی نمی‌خواید، شما فقط یه بهونه برای کل‌کل می‌خواید. تا وقتی پای بحثای بی‌فایده وسط نباشه، هیچ‌کس به زحمتی که پشت پروژه‌ها هست اهمیت نمی‌ده. این انصافه؟ این حمایت از نرم‌افزار آزاده؟ این اون چیزیه که می‌گید عاشقشید؟

حالا که پبیان مطرح شد، بذارید یه چیزی رو روشن کنم: این یه شوخی نبود. از اول تو نقشه‌راه پارچ بود. ولی ظاهراً تا وقتی اسم “دبیان” روش نخورده بود، کسی محل نمی‌ذاشت. ما نیومدیم یه اوبونتو برداریم، یه اسکریپت بندازیم روش و بگیم “بفرما، اینم توزیع!” این یه پروژه‌ست که دقیق برنامه‌ریزی شده، تنظیمات خودش رو داره، قراره یه چیز درست و حسابی باشه. ولی خب، ظاهراً تا وقتی که بحث جنگ‌های بی‌خود لینوکسی وسط نباشه، هیچ‌کس نگاهش نمی‌کنه.

حالا یه سؤال: چرا برای یه پست شوخی همه دیوونه می‌شن، ولی وقتی یه پروژه واقعی نیاز به حمایت داره، یه لایک خشک‌وخالی هم بهش نمی‌دن؟ چرا فقط بلدین بپرسین “چرا دبیان؟ چرا فدورا نه؟” ولی نمی‌پرسین “چطور کمک کنم؟” شما که این همه از متن‌باز حرف می‌زنید، چرا تو عمل جایی دیده نمی‌شید؟ چرا همیشه دستاتون روی کیبورد برای کل‌کل حاضره، ولی برای یه حمایت کوچیک خشک می‌شه؟

با این دروغ ۱۳ یه چیز رو فهمیدم: شما منتظرید ما زمین بخوریم. بعضیاتون با خودشون می‌گن “ببینیم کی شکست می‌خورن!” خب، خبر بد براتون: ما شکست نمی‌خوریم. پارچ هنوز اینجاست، پبیانم داره میاد. چه شما حمایت کنید، چه فقط بشینید از دور تماشا کنید.